Καμίνης ο ...διαμαρτυροφάγος...

Για ένα θέμα-τουλάχιστον- δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν έγραψα εγκαίρως: Ότι δηλαδή, δεν επεσήμανα ότι με τον Καμίνη δήμαρχο Αθηναίων θα παρακολουθούσαμε, ανεξόδως, μία ιλαροτραγωδία, που θα διαρκέσει όλη την τριετία, που προβλέπεται η συγκεκριμένη θητεία του. Αλλά, ειλικρινά, φρίττω όταν αναλογιστώ το μέγεθος της μελλοντικής του απώλειας από τα πολιτική σκηνή, διότι είναι οφθαλμοφανές ότι δεν θα βρεθεί κόμμα -στην επόμενη αναμέτρηση της τοπικής αυτοδιοίκησης- να τον προτείνει....

Ο Γεώργος Καμίνης είναι από εκείνες τις μορφές του πολιτικού βίου που διατηρούνται αναλλοίωτες στην πολιτική Ιστορία: Θυμηθείτε τον Δελαπατρίδη. Και κακώς-κάκιστα υπάρχουν πολιτικοί, όπως ο Φώτης Κουβέλης, ο Γιάννης Ραγκούσης και τινες άλλοι, που μόλις ακουστεί το όνομα «Καμίνης», σπεύδουν να εξομολογηθούν την αμαρτία της εμπλοκής τους στην ανάδειξή του. Διότι σε τέτοιες δύσκολες μέρες που διάγομεν οι Αθηναίοι και σύμπαντες οι Ελληνες, ο Καμίνης είναι η όασή μας. Θα έλεγα μάλιστα: Τι θα απογίνουμε και χωρίς Καμίνη;

Ξέρετε πόση ζημία προκλήθηκε στην αρθρογραφία, στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, στο πολιτικό σκίτσο από την απόσυρση ΓΑΠ; Από εκεί που έχεις καθημερινά πρωταγωνιστή της γκάφας, της σοβαροφανούς βλακείας, της απόλυτης χρήσης των βαρβαρισμών της Ελληνικής, να τον απολέσεις δι «ασήμαντον αφορμήν» ενός δημοψηφίσματος; Αλλά το γεγονός ότι ο «νονός» του Γεωργίου Καμίνη στην πολιτική σκηνή ήταν ο Γεώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να μας είχε προϊδεάσει χαρμοσύνως. Παρατηρείστε τους «κηπουρούς» -πχ. ο πρίγκηψ του Πολιτισμού ενοικίασε και γραφεία στην Αγία Ειρήνη, ως έτοιμος να μας εκπροσωπήσει!- και θα αντιληφθείτε τη Νεφελοκοκκυγία στην οποία «κουρνιάζουν». Πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα τολμήσει να παραλείψει ότι στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο Γεώργος Β΄ εισήγαγε πανηγυρικά τον Γεώργιον Καμίνη για να το ενημερώσει για τα «δικαιώματα του πολίτη». Εσπευσαν συμπολιτευόμενοι δημοσιογράφοι, βαθέως ματαιόσπουδοι, να εξυμνήσουν το «νέο πνεύμα» και να «ερμηνεύσουν» την «βαθειά» δημοκρατική χειρονομία του Γεωργάκη.

Αλλά ο Γεώργιος Καμίνης διαθέτει εσμό καλοπληρωμένων συμβούλων και αυλοκολάκων. Δεν ρώτησε κανέναν σχετικά με το νομοσχέδιο του για τις συγκεντρώσεις μπαχαλάκιδων και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων, ωσεί θεατρικές παραστάσεις και …events σε στυλ χάπενιγκ; Για να ευθυμήσουμε… Ούτε καν τον υψηλά αμειβόμενο διευθυντή του δημοτικού ραδιοφώνου, που ξεχνώ το όνομά του, αλλά θυμάμαι εναργέστατα τις ευγενείς προτάσεις του -επικοινωνιακός μέντορας γαρ- να δοθούν τα κτήρια, στο κέντρο της Αθήνας, για να εγκατασταθούν σύντροφοι Πακιστανοί και αδελφοί από Μπαγκλαντές, Ιράκ, Αφγανιστάν. Μαρόκο, Αλγερία και Σομαλία.

Σας καλώ να μελετήσετε το σχέδιο νόμου που προτείνει ο Γεώργιος Καμίνης. Κείμενο, που ο μεν συγγραφέας θεωρεί ως σοβαρό, οι δε παραλήπτες του ως κωμικό αριστοφανικής έμπνευσης. Όμως δεν μπορεί να μείνει αναξιοποίητο. Κι αν μεν κάνατε το λάθος και τον ψηφίσατε-μαζί με τις γηραιές κυρίες του Κολωνακίου, τέως πρωθυπουργών και υπουργών της Ν.Δ!-ελπίζω να αντιληφθείτε το μέγεθος της πολιτικής ευηθείας του επίκουρου Δημάρχου. Αν όμως δεν τον ψηφίσατε, τουλάχιστον θα έχετε να το λέτε…

Α.Π.

contemporaryjournalism.gr