Η Δημοκρατική Αναγέννηση, τα στελέχη και οι φίλοι της συστρατεύονται στη συγκρότηση εν όψει των Ευρωεκλογών ενός Πανελληνίου Μετώπου συνειδητοποιημένων και ενεργών πολιτών. Το ονομάζουμε Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο.
Η πρόσφατη συντριβή μας στο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο τάχθηκε με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ των Σκοπίων, αξιώνοντας να αρχίσει η ενταξιακή διαδικασία τους παρά την μη επίλυση του ονόματος, προβληματίζει όλους τους συνειδητοποιημένους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι συμπίπτουν στην αναζήτηση του προσφορότερου τρόπου να ανασχεθεί αυτή η καταστροφική πορεία.
Η ανάγκη να κατοχυρωθεί στην Ευρωβουλή από ελληνικό φορέα η Μακεδονία προ πάσης πιθανολογούμενης εισόδου του ψευδωνύμου σκοπιανού προτεκτοράτου μάς οδηγεί στην απόφαση να συγκροτήσουμε ένα υπερκομματικό Ευρωψηφοδέλτιο οργανώνοντας γι’ αυτό ένα ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Η κομματική απεξάρτηση ενός αριθμητικά, αλλά και ποιοτικά σοβαρού τμήματος του εκλογικού σώματος εγγυάται τη νικηφόρα έκβαση αυτού του αγώνα.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα έχουμε ως Ελλάδα την αποκλειστικότητα (copyright) του ονόματος Μακεδονία στο Ευρωκοινοβούλιο.
Το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ δεν είναι μονοθεματικό, δεν είναι τοπικιστικό. Είναι μια πρόσκληση των Πανελλήνων για συσπείρωση και δράση στην Ευρώπη. Τα μείζονα εθνικά μας θέματα Κυπριακό, ελληνοτουρκικά, κ.λ.π. είναι στις άμεσες προτεραιότητές του. Αλλά οπωσδήποτε και τα σοβαρότατα κοινωνικά ζητήματα, ανεργία, νέα φτώχεια, οικονομική κρίση.
Η είσοδός μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα αλλάξει άρδην πολλά πράγματα. Θα ξεπεράσει την εγγενή εθνική μας ακινησία. Θα ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα στην έδρα του Κοινοβουλίου. Μια πρώτη ενέργειά μας θα είναι να καλέσουμε καθ’ ομάδες όλους τους νέους Ευρωβουλευτές να επισκεφθούν Βεργίνα, Δίον, Πέλλα και τις 7.500 Μακεδονικές Επιγραφές στο Κέντρο Εθνικών Ερευνών. Ταυτόχρονα μια χρηστική αγγλόφωνη έκδοση που θα αποκαλύπτει την πλαστογράφηση της ιστορίας μας από την σκοπιανή προπαγάνδα, θα είναι στα χέρια των Ευρωβουλευτών και όχι μόνον.
Μια συστηματική επιθετική παρακολούθηση και προβολή όλης της γκάμας των εθνικών μας θεμάτων θα αποτελεί την άγρυπνη φροντίδα μας.
Στην ίδια δρώσα προτεραιότητα θέτουμε τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα απασχόληση, ανεργία, φτώχεια.
Στοχεύουμε σε μια πνευματική διασύνδεση των Ελλήνων που αγωνιούν.
Ανοίγουμε την αυλαία μιας υπερκομματικής συσπείρωσης πολιτών για την αντιμετώπιση των κινδύνων που ζώνουν σήμερα τον τόπο και το έθνος ολόκληρο.
Αν δεν θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία ως η γενιά που χρεώθηκε την ασυγχώρητη αδιαφορία για τον αφανισμό ενός λαού με τέσσερις χιλιάδες χρόνια ιστορίας και πολιτισμού.
Αν θέλουμε να ζήσουν τα εγγόνια μας ακόμη ως Έλληνες και όχι ως μέλη κάποιου άλλου έθνους, χρωστάμε να παλέψουμε με πείσμα.
Τα σημερινά κόμματα της Βουλής κατάντησαν δυνάμεις εθνικής ακινησίας.
Αποδεικνύονται άβουλα και ανίκανα να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν μια στρατηγική αντιστροφής της παρακμής.
Αυτό που λέγεται κρίση, η παρακμιακή πορεία του Ελληνισμού είναι χρόνια κατάσταση στη χώρα μας. Η παρούσα οικονομική κρίση είναι το επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο , η χαριστική βολή.
Το σύστημα εξουσίας έχει περιέλθει σε αδιέξοδο. Οι ευρωεκλογές μπορούν να σηματοδοτήσουν την πολιτική απάντηση στην κρίση.
Ένα έθνος επιβιώνει όσο ανανεώνει τη συνείδηση της αποστολής του. Και συνείδηση αποστολής έχουν μικρά και μεγάλα έθνη που διέπονται από αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια και δυνατή αίσθηση του ανήκειν, αίσθηση ταυτότητας, δηλαδή των αξιών ζωής.
Οι μεγάλες κρίσεις και οι μείζονες προκλήσεις μπορούν να γίνουν ξεκινήματα δημιουργίας και δόξας, όταν λαοί και ηγεσίες αίρονται στο ύψος της εθνικής συνεννόησης και ομοψυχίας και συστρατεύονται σε ένα ρωμαλέο όραμα για την πατρίδα που το υπηρετούν με εθνική αποφασιστικότητα.
Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε χρεοκοπία.
Ο δημόσιος βίος, το δημόσιο ήθος και ο δημόσιος λόγος είναι σε τροχιά παρακμής.
Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ελέγχουν τους θεσμούς με τα ιδιόκτητα εργαλεία που διαθέτουν.
Οι πολίτες δεν συμμετέχουν στη λήψη και στην ανάλυση των αποφάσεων που τους αφορούν. Η Δημοκρατία διεθνώς και στην Ελλάδα είναι «Δημοκρατία του θεατή», ορθότερα του τηλεθεατή. Και η κοινωνία, κοινωνία του φαίνεσθαι και όχι του είναι.
Έτσι ο πολίτης είναι χειραγωγούμενος απλός παρατηρητής. Κυριαρχεί αυτό που οι αναλυτές ονομάζουν «τηλεοπτική δικτατορία των μετρίων» με τη «γλώσσα του πλήθους» και την «κολακεία των ενστίκτων».
Τα νέα παιδιά, τα παιδιά της Ελλάδας, έχουν πρόβλημα προτύπων που δεν τους το προσφέρει δυστυχώς ούτε η οικογένεια ούτε το σχολείο. Οι νέοι ψάχνουν για όραμα στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα με τα σημερινά του χάλια αδυνατεί να δώσει λύσεις στα αδιέξοδά τους. Είναι ανήμπορο πρωτίστως να τους προσφέρει ένα εύρωστο όραμα.
Οι Παραδόσεις του Γένους, η Ορθοδοξία και το σύνολο των ελληνικών αξιών ζωής, που συγκροτούν την ταυτότητα των Ελλήνων και εγγυώνται την κοινωνική συνοχή τους, υποβαθμίζονται και θυσιάζονται στο βωμό του φρικτά αποτυχημένου νεοφιλελευθερισμού.
Η Εκπαίδευση όσο και η Διοίκηση είναι για κατεδάφιση και ανοικοδόμηση εκ θεμελίων.
Μεγάλοι τομείς της δημόσιας λειτουργίας (Παιδεία, Υγεία, Απασχόληση) αδυνατούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας: Η φτώχεια και οι ανισότητες πολλαπλασιάζονται. Η ανεργία διογκώνεται. Το κοινωνικό κράτος με τις ρωγμές στο ασφαλιστικό σύστημα κλυδωνίζεται. Οι νέοι, κατ’ εξοχήν αυτοί, αδυνατούν να βρουν μια αντάξια θέση απασχόλησης. Το δημογραφικό έχει αναδειχθεί σε απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Η ύπαιθρος ερημώνεται. Ο αγρότης έχει εγκαταλειφθεί απροστάτευτος. Το περιβάλλον καταστρέφεται εγκληματικά. Η δημόσια διαφθορά, που σε υγιείς περιόδους εμφανίζεται μόνο ως εξαίρεση, αφέθηκε να εξελιχθεί σε γενικευμένο δομικό φαινόμενο.
Η καλπάζουσα κρίση θέτει σε δεινή περαιτέρω δοκιμασία την από καιρό κλυδωνιζόμενη χώρα.
Οι κύριες παθογένειες μας σήμερα είναι:
α. Η δημογραφική κατάρρευση.
β. Η εξερήμωση της υπαίθρου.
γ. Το παρασιτικό πρότυπο επιβίωσης
δ. Η βαθιά και εκτεταμένη διαφθορά σε συνδυασμό με την ατιμωρησία.
ε. Η μετριοκρατία και μιντιοκρατία.
στ. Η ακατάσχετη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Σ αυτά όλα προστίθενται τώρα η ανασφάλεια του πολίτη και βέβαια όλες οι οδυνηρές πληγές της ύφεσης.
Τις πταίει; Οι ευθύνες του δικομματισμού είναι ασήκωτες. Αβουλία και ανικανότητα των υπευθύνων. Τώρα είναι η ευκαιρία για μια δυνατή τιμωρητική ψήφο του λαού. Είμαστε εδώ για να βροντοφωνάξουμε ότι μπορεί ο λαός αυτός να αλλάξει το μέλλον.
Στην κοινωνία των πολιτών οι πολίτες οφείλουν να είναι ενεργοί πολίτες. Είναι οι τελικοί υπεύθυνοι για τη μοίρα του τόπου γι’ αυτό η αποστροφή του Ισοκράτη: «Το πιο απίστευτο απ’ όλα είναι πως εκλέγετε τους ηγέτες σας, όχι όσους έχουν την ίδια γνώμη μ’ εκείνους που μεγάλωσαν την πατρίδα, αλλά όσους σε λόγια και έργα μοιάζουν με τους καταστροφείς της».
Έχουμε μια κατακόρυφη εκτίναξη του κοινού εγκλήματος. Έχουμε μια δυναμική επανεμφάνιση της τρομοκρατίας. Όλα αυτά υποχρεώνουν σε μια εκ βαθέων επανεξέταση λαθών και παραλείψεων, εφησυχασμού και αυτοαδρανοποίησης. Ο κόσμος θέλει την αστυνομία ανθρώπινη, παρούσα και αποτελεσματική. Είναι κατεπείγοντα η λήψη γενναίων και τολμηρών μέτρων. Το κράτος πρέπει να υπάρξει.
Οικονομία
«Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία», λέει ο Απόστολος Παύλος. Δηλαδή το κυνήγι του μεγάλου και εύκολου κέρδους χωρίς όρια και χωρίς όρους. Ο αχαλίνωτος νεοφιλευθερισμός που κυριάρχησε δια της παγκοσμιοποιήσεως από το τέλος της δεκαετίας του ’80 είναι ο ορκισμένος εχθρός του κράτους και των ρυθμιστικών αρμοδιοτήτων του. Το υπονόμευσε, παντί σθένει. Επέλεξε την ασυδοσία των αγορών και την δήθεν αυτορρύθμιση η οποία απέβη τελικώς ανίκανη να αποτρέψει τη συντριβή του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν στο κραχ του 1929 μας έφτασαν και στο κραχ του 2009.
Οι εξελίξεις σηματοδοτούν την ανάγκη απόρριψης του εγκληματικού υπερφιλελευθερισμού, με την υιοθέτηση της κεϋνσιανής αντίληψης μεικτής οικονομίας και για την ΕΕ ανατροπής επιτέλους του περιβόητου Συμφώνου Σταθερότητας που γεννά αστάθεια αντί για σταθερότητα.
Αυτοί που δεν έχουν καμιάν ευθύνη με την κρίση πληρώνουν (για) εκείνους που την προκάλεσαν. Οι αδίστακτοι κερδοσκόποι υπονόμευσαν την πραγματική οικονομία, χρεωκόπησαν τους κολοσσούς τους με τα γυάλινα πόδια και τώρα ζητούν από το κράτος δηλαδή από τους φορολογούμενους να τους αποζημιώσουν.
Ο μέγας ένοχος είναι η οικονομία του αχαλίνωτου ανταγωνισμού. Έχει δίκιο ο Thomas Friedman όταν γράφει ότι η παραγωγή τοξικών ομολόγων και τοξικού αέρα απειλεί σήμερα τη σταθερότητα όλου του πλανήτη. Ταφόπλακα στον καπιταλισμό - καζίνο ζήτησε από τους G20 η Διεθνής Ομοσπονδία Συνδικάτων γιατί αυτός οδηγεί 50 εκατομμύρια (για την ώρα) στην ανεργία και 200 έκ. στην ακραία φτώχεια.
Η ανάγκη για ένα διαφορετικό από τον 30χρονο νεοφιλευθερισμό πρότυπο ανάπτυξης που αποθέωσε τις ιδιωτικοποιήσεις την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την αυτορρύθμιση της αγοράς, είναι προφανής. Τα ημίμετρα που απεφάσισαν οι G20 δεν θα αγγίσουν ποσώς τα προβλήματα των εκατομμυρίων φτωχών, ανέργων, εργαζομένων και μικρομεσαίων του πλανήτη. Ώριμο κείμενο τα πέντε σημεία της «Διακήρυξης του Λονδίνου» που φέρει την σφραγίδα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Συνδικάτων:
ι) Συντονισμένο διεθνές σχέδιο ανάκαμψης και διατηρήσιμης ανάπτυξης με επίκεντρο την απασχόληση (δημόσιες επενδύσεις, ενεργές πολιτικές, ενίσχυση αδυνάτων, πράσινη οικονομία).
2) Εθνικοποίηση χρεωκοπημένων τραπεζών (όχι προσωρινή που υποδεικνύει ο Κρούγκμαν) και νέο κανονιστικό πλαίσιο ελέγχου του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
3) Συγκεκριμένες δράσεις κόντρα στην μείωση των μισθών («μισή εργασία, μισή αμοιβή, μισή ζωή») και την ακάθεκτη άνοδο των εισοδηματικών ανισοτήτων.
4) Πολιτική ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
5) Καινούργιο ρυθμιστικό πλαίσιο για την παγκόσμια οικονομία και αναδιάρθρωση της λειτουργίας και των στόχων των οργανισμών που υπηρέτησαν το καταρρεύσαν νεοφιλελεύθερο μοντέλο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά και ο ίδιος ο ΟΗΕ που διατείνεται ότι δήθεν ξέρει πως πολεμείται η φτώχεια αλλά δεν την πολεμάει.
Θυμίζουμε ότι κατά την τρέχουσα πενταετία μειώθηκαν οι φόροι των Επιχειρήσεων από 35% στο 25% που σημαίνει απώλεια 1,5 δις.
Από τα πρώτα γράμματα της πολιτικής οικονομίας μαθαίνει κανείς ότι η αντιμετώπισή της επιβάλλει παράκαμψη των ελλειμμάτων. Στον καιρό της ύφεσης δεν κοιτάς τα ελλείμματα, τα προσπερνάς. Οι θεσμικοί της Κοινότητας αποφάσισαν την «4ήμερη – τριήμερη εβδομαδιαία» εργασία με ανάλογη περικοπή των αμοιβών. Σε λίγο με τη «φιλοσοφία» που έχουν θα κόψουν δώρα, άδειες μεροκάματα.
Στις Βρυξέλλες κανείς δεν σκέφτεται να σπάσει τις αλυσίδες του οικτρού «Συμφώνου Σταθερότητας» που έδεσε χειροπόδαρα τις οικονομίες των μικρότερων ιδίως χωρών; Καλά οι ευρωκαπιταλιστές, οι ευρωσοσιαλιστές συνέκδημοί τους ως πότε θα συμπορεύονται;
Τον Ιανουάριο του 2009 η Στατιστική μας υπηρεσία κατέγραψε μείωση της βιομηχανικής μας παραγωγής 10.2 % και μείωση εξαγωγών 22%.
Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής κανένα σοβαρό μέτρο ανακούφισης των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού δεν έχει προωθηθεί.
Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν είναι δίκαια. Δεν θίγουν φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, φοροκλοπή. Και δεν αγγίζουν τα κέρδη που διανέμουν οι επιχειρήσεις.
Επιβάλλονται σε 128.000 φορολογούμενους κατά κανόνα μισθωτούς που δεν μπορούν να αποκρύψουν το εισοδήματος από 1.000 ως 5.000 ευρώ εκτακτο χαράτσι.
Οι εργαζόμενοι, όσοι έχουν πάνω από 1.700 ευρώ, δηλαδή 7 στους 10, παίρνουν μηδενικές αυξήσεις.
Οι φτωχοί στη χώρα μας το 2008 αυξήθηκαν κατά 570.000 και το πολυδιαφημισμένο «Ταμείο κατά της Φτώχειας» αντί για 500 εκ. έμεινε με τα αρχικά 100 εκ και αυτά ανενεργά.
Στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι εύκολο στους διαχειριστές της να ασχοληθούν με τα συμπτώματα, εφαρμόζοντας βραχυπρόθεσμες θεραπευτικές που θα ανακουφίσουν προσωρινά την κατάσταση, ενώ θα αφήσουν ανέγγιχτα τα αίτια. Μία τέτοια επιλογή είναι προφανώς λάθος. Πρέπει να υπάρξουν ριζικές λύσεις που θα εξασφαλίσουν τις χώρες από την επανάληψη του κακού. Η κρίση μπορεί να αναδειχθεί σε ευκαιρία, όταν τα κράτη επιβάλουν θεσμούς ικανούς να εγγυηθούν διαχρονικούς τρόπους διασφάλισης της ευημερίας των πολλών. Εκείνων δηλαδή που με τον ιδρώτα του προσώπου τους παράγουν τον πλούτο των εθνών.
Παρακολουθούμε την ένδεια οραμάτων στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Ξύλινος πολιτικός λόγος, φτώχεια ιδεών μικροπρεπείς αντεγκλήσεις.
Στις 7 Ιουνίου οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή τους καταδικάζοντας τους συμβιβασμένους των κατεστημένων κομμάτων.
Στη δοκιμαζόμενη πατρίδα μας την ώρα που μας περιζώνουν τεράστια προβλήματα που απαιτούν λύσεις η ανευθυνοϋπεύθυνη (ανεύθυνη όπως αισθάνεται και υπεύθυνη όπως οφείλει) πολιτική μας τάξη επιδίδεται σε θεσμοφθόρες αντεγκλήσεις.
Σήμερα η ανεργία διογκώνεται, οι φτωχοί εργαζόμενοι πολλαπλασιάζονται, τα χαμηλά εισοδήματα δοκιμάζονται, δανειολήπτες εκβιάζονται, οι καταναλωτές ρημάζονται απ’ τα καρτέλ της αγοράς.
Το κράτος αφήνει ασύδοτες τις περιβόητες «εναρμονισμένες πρακτικές» να απομυζούν και την τελευταία ικμάδα του καταναλωτή. Η ακρίβεια είναι έγκλημα όταν τα προϊόντα ανάμεσα στο χωράφι και στο ράφι αυξάνονται έως και 1000%.
Επιβάλλεται επανίδρυση της Αγορανομίας και υποχρεωτικό πλαφόν στις αγορές, ενίσχυση των εποπτικών μηχανισμών και αυστηρές κυρώσεις.
Ελληνοτουρκικά
Τα πρόσφατα γεγονότα σε συνάρτηση μάλιστα με αυτά που συμβαίνουν στην Κύπρο με τις «απ’ ευθείας συνομιλίες» Χριστόφια – Ταλάτ συνιστούν άγρια κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε ολόκληρη την περίμετρό μας, με εμφανή αποτυπώματα πολεμικών ενεργειών.
Τα νέα δεδομένα επιβάλλουν εκ βαθέων επανεξέταση της στρατηγικής και των τακτικών μας απέναντι στην Άγκυρα με τις ακόλουθες ορίζουσες:
α) Οι σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας με αποκλειστική υπαιτιότητα της δεύτερης είναι και θα παραμείνουν άχρι καιρού σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ σχέσεις φιλίας και συνεργασίας.
β) Άμεση καταγγελία σε όλα τα διεθνή κέντρα (Συμβούλιο Ασφαλείας, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΑΣΕ και εί τι άλλο) των τουρκικών επιθετικών ενεργειών για τις οποίες κρατούμε κλειστό το στόμα μας ως να πρόκειται για ….εθνικό μυστικό.
γ) Ενίσχυση και έλεγχος της εθνικοαμυντικής θωράκισης μας. Ξεκαθάρισμα των προβληματικών προμηθειών (Απάτσι, υποβρύχια, ανταλλακτικά κ.λ.π). Οι εξοπλισμοί έχουν αποτελέσει από καιρό τη μαύρη τρύπα της άμυνας. Αγορές αχρήστων και αναχρονιστικών συστημάτων, άλλων με πραγματικά ελαττώματα, προκαταβολές λαδωμάτων και λοιπές εγγενείς αδυναμίες πρέπει να ξεπερασθούν. Μπορούμε χωρίς αύξηση, αλλά με τίμια διαχείριση των αμυντικών δαπανών να έχουμε το άριστον.
δ)Ενεργοποίηση των διεθνών πολιτικοδιπλωματικών ερεισμάτων και πρωτίστως αποφασιστική παρέμβαση με αξιοποίηση των επωνύμων γνωστών ελληνοαμερικανών χρηματοδοτών Ομπάμα – Χίλαρι Κλίντον.
ε) Επαναφρονηματισμός ηγεσίας και λαού. Πολλοί σ’αυτόν τον τόπο έχουν πράξει τα αδύνατα δυνατά για να εμφυτεύσουν ηττοπάθεια και πανικό. Να καλλιεργήσουν δηλαδή το αποκρουστικό φοβικό μας σύνδρομο. Αυτό σημαίνει πολιτικοί, ηγέτες γνώμης, ελίτ, εκπαίδευση και κυρίως και πρωτίστως ΜΜΕ πρέπει να αναστηλώσουν το τραυματισμένο φρόνημα.
Κυπριακό
Να διακηρύξουμε προς πάσαν κατεύθυνση αυτό που έχουμε ξεχάσει χρόνια τώρα ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα στρατιωτικής εισβολής, εχθρικής κατοχής, παράνομου εποικισμού.
Ο αγγλοαμερικανικός παράγων προσπαθεί την επαναφορά του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα και το αυτό περιεχόμενο. Πρέπει να αγωνισθούμε με συνέπεια και συνέχεια γι’ αυτό που ονομάζεται ευρωπαϊκή λύση. Λύση που αντανακλά τον Ευρωπαϊκό νομικό και πολιτικό πολιτισμό.
Όσα συζητούνται σήμερα στις λεγόμενες «απ’ ευθείας συνομιλίες» Χριστόφια – Ταλάτ και πρωτίστως η ίδια πρόταση Χριστόφια για εναλλακτική προεδρία, μια Έλληνας και μια Τούρκος, και νομιμοποίηση 50.000 εποίκων είναι επιεικώς εξωφρενική.
Βορειοηπειρωτικό
Ο αλβανικός αλυτρωτισμός προωθεί και ενισχύει τα αυτονομιστικά κινήματα των μειονοτήτων που ελέγχει στα Βαλκάνια και προκαλεί αποσταθεροποίηση και αλλαγές συνόρων. Η Ελλάδα έχει δικαίωμα και χρέος ΝΑ ΖΗΤΉΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Αλβανία την παραχώρηση στην εκεί Ελληνική Εθνική Κοινότητα ό,τι η ίδια ζητεί για τους εκτός Αλβανίας Αλβανούς.
Αυτό σημαίνει να ισχύσει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και φυσικά όλοι οι διεθνείς κανόνες υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Σκοπιανό
Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων χωρίς προηγούμενη επίλυση της ονομασίας τους είναι ενδεικτική της χαλαρότητας με την οποία η Ελλάδα αντιμετωπίζει το πρόβλημα αφού τα Ελληνικά κόμματα που μετέχουν στις αντίστοιχες ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου δεν δραστηριοποιήθηκαν να περάσουν τις Ελληνικές θέσεις.
Οι κλιμακούμενες και αδιάκοπες προκλήσεις της σκοπιανής πλευράς ων ουκ έστιν αριθμός δεν ήρκεσαν ως αυτή την ώρα να αναγκάσουν τις Ελλαδικές ηγεσίες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αναθεωρήσουν την στρατηγική τους απέναντι στον αλαζόνα γείτονα που παριστάνει τον κατ’ ευθείαν γραμμή 78 απόγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πρακτέο: α. Ανακαλούμε την πρόταση για σύνθετη ονομασία και επαναφέρουμε σε μηδενική βάση ενδεχόμενη νέα διαπραγμάτευση , δηλαδή στην πρόταση Κωνσταντίνου Καραμανλή –Ανδρέα Παπανδρέου: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγό του.
β. Καταγγέλλουμε την Ενδιάμεση Συμφωνία και έτσι καταργείται η νομική βάση της προσφυγής των σκοπιανών στη Χάγη.
γ. Κόβουμε τις πάσης φύσεως παροχές και διευκολύνσεις. Αυτό που έγινε χθες με τα 50 εκ. € αλλά δεν έγινε πριν 4 μήνες για τα άλλα 50 εκ. πρέπει να γίνει για όλες τις παροχές. Μαζεύουμε τις ΔΕΚΟ που είναι εκεί, τους ιδιώτες επενδυτές για επαναπατρισμό. Η φαυλεπίφαυλη ηγεσία των Σκοπίων πρέπει να νιώσει στο πετσί της τη δύναμη της Ελλάδος και πόσο εξαρτάται από αυτήν.
Η εξωτερική μας πολιτική ή θα γίνει πράγματι πολυδιάστατη και άρα επωφελής για τα συμφέροντά μας, ή θα παραμείνει μονόπλευρη και δεδομένη ό,τι και αν μας κάνουν, οπότε θα είναι επιζήμια.
Ο νέος πλανητάρχης έρχεται στη γειτονιά μας και απαξιοί να περάσει από το σπίτι μας. Ουδείς προκάτοχός του διανοήθηκε να μας προσβάλει έτσι. Η επιλογή Ομπάμα ξεκινάει από την, δυστυχώς, ορθή διαπίστωση των συμβούλων του, ότι οι Έλληνες είναι a priori δεδομένοι φίλοι και σύμμαχοι των ΗΠΑ. Οι κατά καιρούς αντίθετες κραυγές τους είναι εντελώς επιφανειακά ξεσπάσματα θυμού, ενώ τα ενδότερα της ψυχής τους κυριαρχούνται από έναν φιλοαμερικανικό μαζοχισμό. Άρα εμείς δεν είμαστε ειδικού χειρισμού για τους Αμερικανούς. Μας έχουν στο τσεπάκι τους.
Τα δύο τελευταία χρόνια, ιδίως αυτούς τους μήνες, η Άγκυρα λειτούργησε υπερκινητικά προς τη Μ. Ανατολή, το Ιράν και την Αρμενία – ως και αυτήν – και αυτοπροβλήθηκε ως ο μόνος δυνάμενος να επωμισθεί ηγετικό μεσολαβητικό ρόλο στην περιοχή. Την ίδια περίοδο η απουσία της Ελλάδας από το γίγνεσθαι του ζωτικού αυτού χώρου είναι απίστευτη. Εκ παραδόσεως φιλοαραβικοί και διάμεσοι στις σχέσεις της Δύσης με τον αραβικό κόσμο αποξενωθήκαμε καθ’ ολοκληρίαν από εκείνους που μας εμπιστεύονταν. Το κενό μας έσπευσε να το καλύψει η Τουρκία, αν και οι Άραβες ήταν άχρι καιρού καχύποπτοι και δύσπιστοι απέναντί της.
Οι απόντες στις εξελίξεις δεν υπολογίζονται γενικώς. Θα μπορούσαμε να υπερκεράσουμε την απουσία μας, αν είχαμε ενεργοποιηθεί στην προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ και διαπραγματευόμασταν με τον Ομπάμα την εκεί εκλογική μας δύναμη. Περιφρονήσαμε αυτή την πλευρά, ενώ στην πραγματικότητα οι ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί αυτόν πολυτρόπως στήριξαν αλλά η συνδρομή τους προσφέρθηκε δωρεάν. Παλαιά αφέλεια. Ούτε όμως και τις συγκεκριμένες ελληνικές προσβάσεις προς τον Πρόεδρο αξιοποιούμε.
Οι τίμιες διακρατικές σχέσεις βασίζονται στην αμοιβαιότητα. Μπορούμε να την επιβάλουμε, αλλά αυτό προϋποθέτει άλλη στρατηγική από αυτήν που υιοθετεί η κυβέρνηση, ή το ΥΠΕΞ.
Η πολιτική μας τάξη αν θέλει να ωφελήσει τον τόπο πρέπει να επανεξετάσει εκ βαθέων τα δεδομένα, παλαιά και καινούργια, της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως διαμορφώνονται και με τη νέα αμερικανική ηγεσία. Κατά την προ ημερών επίσκεψη της στην Άγκυρα η Κλίντον δεν απέκρυψε ούτε τα αγαπητικά αισθήματά της, ούτε τους μεγενθυτικούς και παραμορφωτικούς φακούς με τους οποίους η κυβέρνησή της βλέπει την γείτονα.
Κατ’ αντιδιαστολή, από τα συμφραζόμενα και τα τεκταινόμενα, είναι ορατή η «ελαχιστοποίηση» της Ελλάδας στην αμερικανική πολιτική συνείδηση. Ουδείς άλλωστε παίρνει στα σοβαρά τους ούτως ή άλλως δεδομένους.
Η Άγκυρα παράγει ασταμάτητα μεγάλη πολιτική. Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου «πουλούσε» τη γειτνίασή της με την ΕΣΣΔ. Αμέσως μετά, τους γλωσσικούς και υποτίθεται ιστορικούς δεσμούς με τις χώρες της Υπερκαυκασίας. Τώρα με το Ισλάμ των Αράβων και του Ιράν. Πάντοτε εφευρίσκει «κάτι» να πουλήσει. Συνήθως πουλά κοπανιστόν αέρα… Ούτε στον πόλεμο του Κόλπου, ούτε στο Ιράκ επέτρεψε στους Αμερικανούς διέλευση από το έδαφός της. Παρά ταύτα παραμένει το χαϊδεμένο παιδί τους. Γι’ αυτό η Κλίντον στην Άγκυρα δεν ανήγγειλε το τέλος της κατοχής του Αττίλα, ως όφειλε, αλλά το τέλος της (υποτιθέμενης) απομόνωσης των Τ/Κ που όμως την επέβαλε ο Αττίλας τους.
Η Τουρκία είναι παίκτης. Γεωστρατηγικός παίκτης. Εμείς παθητικοί θεατές.
Για να προσέξουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα πρέπει να προχωρήσουμε σε κινήσεις που δίνουν μηνύματα ότι από δεδομένοι γίναμε διαπραγματεύσιμοι.
Ξεκίνησε ένα στρατηγικό άνοιγμα Καραμανλή προς τη Ρωσία για την ενέργεια. Έπρεπε να είχε ήδη ολοκληρωθεί. Αλλά δυστυχώς κόλλησε ακόμα στις υπογραφές. «Πύργος – Αλεξανδρούπολη» «Σάουθ Στρήμ», δεν έχει μπεί ούτε τούβλο.
Η Ελλάς βάλλεται στην εδαφική της ακεραιότητα και στα ζωτικά της συμφέροντα και έχει χαίνουσα την πληγή στην Κύπρο. Η παθολογική ταύτιση της Ουάσιγκτον με τις τουρκικές επιδιώξεις είναι ό,τι χειρότερο για μας. Ο απογαλακτισμός των ΗΠΑ από τους Τούρκους θέλει κινήσεις πολυδιάστατης πολιτικής από μας. Ο εμπλουτισμός των Ελληνορωσικών σχέσεων με στρατηγικής σημασίας δούναι – λαβείν, όπως βάσεις στη Ρωσία με αντάλλαγμα την εγγύηση της εδαφικής μας ακεραιότητας ,είναι μία απόφαση μεγάλης πολιτικής.
Τέτοιες αποφάσεις όμως δεν λαμβάνονται από μικρούς πολιτικούς. Και εδώ είναι το πρόβλημα…..».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου